NIEDZIELNA MSZA ŚWIĘTA – z potrzeby serca czy z obowiązku?

Udział w niedzielnej Mszy Świętej dla pierwszych chrześcijan był czymś naturalnym i wynikał z potrzeby serca. Eucharystia stanowiła centrum ich życia. W Dziejach Apostolskich (20,7) czytamy, że uczniowie Chrystusa w pierwszym dniu po szabacie zbierali się „na łamanie chleba”. O potrzebie kontynuowania takiej praktyki przypomina List do Hebrajczyków: „Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem […]”

Dla uczniów Chrystusa było oczywiste, że w niedzielę nie może nikogo zabraknąć przy stole Pańskim, przy czym znane są nawet przypadki męczeńskiej śmierci poniesionej za udział w Eucharystii. W 304 roku w Abitenie w Numidii (dziś Tunezja) czterdziestu dziewięciu chrześcijan zostało skazanych na śmierć właśnie za to, że gromadzili się na niedzielnej Eucharystii. Lektor Emeritus, świadomy grożącego mu wyroku śmierci, złożył wobec prokonsula Anulinusa wyznanie: „My nie możemy żyć bez sprawowania Eucharystii”. Podobnie Wiktoria, zapytana o powody złamania zakazu uczestnictwa w Eucharystii, zdecydowanie odpowiedziała: „Uczestniczyłam w tym zgromadzeniu, ponieważ jestem chrześcijanką (…).”

UCZESTNICTWO W NIEDZIELNEJ MSZY ŚWIĘTEJ ŚWIADCZYŁO O PRZYNALEŻNOŚCI DO CHRYSTUSA I WSPÓLNOTY JEGO UCZNIÓW I TAK JEST DO DZIŚ.

ŚWIĘTY JÓZEFIE, PATRONIE RODZIN CHRZEŚCIJAŃSKICH, PROWADŹ NAS DO JEZUSA! AMEN