ks. Wincenty Glass

Urodził się 25 marca 1872 r. w Łapczynej Woli na ziemi piotrkowskiej z ojca Edwarda i matki Ludwiki z Jankowskich. Pierwsze nauki pobierał w Radomsku w szkole F. Fabianiego, po ukończeniu której przeszedł do Gimnazjum Częstochowskiego. Jak sam pisze, „w 1888 r. zmuszony byłem wystąpić otrzymawszy świadectwo z 4 klas z prawem wstąpienia do innego gimnazjum. Mając za przewodnika duchowego i nauczyciela religii ks. Janczaka, w 1890 r. wstąpiłem do Seminarium Duchownego we Włocławku.”  Święcenia kapłańskie ks. Glass przyjął w 1895 roku z rąk ks. bpa A. Bereśniewicza. W maju tego roku, wespół z ks. J. Żakiem skierowany został do parafii w Rząśni, by wspomóc podeszłego w latach ks. kan. Nieszporskiego. W 1896 r. przeniesiony został do parafii Łask, a stamtąd po półtorarocznym pobycie, do Sieradza. W 1898 roku otrzymał nominację na rektora kościoła poklasztornego w Koninie, który to kościół odnowił na zewnątrz i w środku, oraz sprawił nowe organy i żyrandol. W 1904 r. został przeniesiony na wikariat do Mstowa, a w 1906 r. otrzymał nominację na probostwo w  Makowiskach.  Tutaj dał się poznać jako gorliwy duszpasterz. To dzięki jego inicjatywie w parafii zawiązało się Apostolstwo Modlitwy oraz założony został Żywy Różaniec. Ks. Glass uporządkował kompletnie kościół i postawił budynki gospodarskie. Był inicjatorem budowy kościółka w Jankach. W roku 1919 został przeniesiony do parafii w Żytnie, a w latach 1925-26 był proboszczem w Maluszynie nad Pilicą. Po przeniesieniu na placówkę do Lututowa, ks. Glass prowadził prace wykończeniowe kościoła wybudowanego w latach 1910-1917. Jego staraniem sprowadzono 18 głosowe organy, wielki ołtarz, ambonę oraz ogrodzono cmentarz. W tym czasie otrzymał nominację na dziekana dekanatu Wieruszowskiego. Ostatnie lata życia 1940-1946 spędził na probostwie w parafii św. Wawrzyńca w Borownie, gdzie zmarł 23 października 1946 roku. Spoczywa na cmentarzu w Radomsku.